Python ve decorator... Nedir, ne işe yarar?
Python dilindeki decorator'ları anlamadan önce, fonksiyonların Python dilinde "first class citizen" olduklarını bilmek gerekir. "first class citizen" birebir çevirildiğinde, birinci sınıf vatandaş demek. Programlama dilleriyle ilgili kullanıldığında bu deyim, o dildeki bir varlığın, şu özellikleri taşıdığı anlamına gelir;
- Çalışma anında oluşturulabilir.
- Parametre olarak geçirilebilir.
- Fonksiyonlardan döndürülebilir.
- Bir değişkene atanabilir.
Python'da fonksiyonların birinci sınıf objeler olduğunu anlamak o kadar da zor değil. Python'daki her şey gibi, fonksiyonlar da birer obje. Ve biz, objelerin yukarıdaki tüm özellikleri taşıdıklarını biliyoruz. Dolayısıyla, fonksiyonlar da bu özellikleri taşıyor.
Pythondaki objelerin bir diğer özelliği de, diğer fonksiyonlar içerisinde tanımlanabilmeleri. Örneğin, aşağıdaki kod Python dilinde tamamen normal bir koddur.
|
def yazdiricifonksiyon(yazi):
|
|
def gereksiz():
|
|
print yazi
|
|
return gereksiz
|
|
|
|
merhabade = yazdiricifonksiyon("merhaba")
|
|
merhabade()
|
|
"""
|
|
Ekrana şunu basar:
|
|
merhaba
|
|
"""
|
Yukarıdaki örnekte, fonksiyonların nasıl birinci sınıf vatandaş olduklarını görüyoruz. İlk satırda tanımladığımız fonksiyon çağırıldığında, kendi içerisinde gereksiz isminde bir fonksiyon oluşturuyor. Daha sonra, bu fonksiyon, yazdiricifonksiyon'un dönüş değeri olarak döndürülüyor. Gördünüz gibi, bu fonksiyonu bir değişkene atayabiliyor ve istediğimizde çağırabiliyoruz.
Python'daki bu özellik sayesinde, şöyle şeyler de yapmak mümkün;
Yukarıdaki örneklerden göreceğiniz gibi, argüman olarak fonksiyon alan fonksiyonlar sayesinde, asıl fonksiyon çağrılmadan önce fazladan bir iş yapabilir veya, fonksiyonun dönüş değeri üzerinde düzenleme yapabiliriz.
İşte decorator'lar da, tam bu işi yapmaya yarıyor. Python'da decorator'lar, argüman olarak fonksiyon alıp, sonuçta yine fonksiyon döndüren fonksiyonlara deniyor. Örneğin;
|
def kalinyaz(f):
|
|
def wrapper():
|
|
return "" + f() + ""
|
|
return wrapper
|
|
|
|
def osman():
|
|
return "osman"
|
|
|
|
kalinosman = kalinyaz(osman)
|
|
kalinosman()
|
|
"""
|
|
'<b>osman</b>'
|
|
"""
|
|
osman()
|
|
"""
|
|
'osman'
|
|
"""
|
Yukarıdaki örnekte, kalinyaz bir decorator. Bu fonksiyon, argüman olarak bir fonksiyon alıp, yine bir fonksiyon döndürüyor. Döndürdüğü fonksiyon çağırıldığında, asıl fonksiyonun dönüş değeri, html \ tagları arasına alınıyor.
Python bu işi kolaylaştırmak için, bize decorator söz dizimi gibi bir kolaylık da sağlıyor. O da şöyle;
Burada @ işaretiyle, fonksiyona uygulamak istediğimiz decorator'u belirtiyoruz. Bunun yukarıda yaptığımızdan pek bir farkı yok aslında. Tek özelliği daha temiz ve düzenli görünmesi.
Özetle, Python'daki her şey gibi, fonksiyonlar da birer obje ve bu nedenle fonksiyonlar diğer fonksiyonlara argüman olarak verilebilir veya fonksiyonlardan döndürülebilir. Python'un bu özelliğini, fonksiyonlar üzerinde oynamalar yapmak için kullanabiliriz.
Bu yazı giriş niteliğinde olduğu için, decorator'lardan sadece yüzeysel olarak bahsettim. Eğer bu konuyla ilgiliyseniz, Python wiki'nin ilgili sayfasında çeşitli amaçlara yönelik profesyonelce yazılmış birçok decorator bulup inceleyebilirsiniz.